Το ίδιο μοτίβο μετά από κάθε μεγάλο τραγικό γεγονός. Κλάψα, κρίμα και τα λέμε την επόμενη φορά που ζωές θα χαθούν. Γιατί, όμως, το κάνουμε αυτό; Μα γιατί είναι πιο εύκολο. Διότι μεταγενέστερα του συμβάντος, η συμπεριφορά μας είναι εύκολα “κοινωνικώς ορθή”. Θα ρίξουμε την κλάψα μας μέσω μιας πετυχημένης πένθιμης φωτογραφίας στο στόρι μας, θα αναστενάξουμε “κρίμα” στους επίσης -ξαφνικά- πενθούντες που θα συναναστραφούμε τις γύρω μέρες και θα διατηρήσουμε “πολλών λεπτών σιγή”… ως προς τις ευθύνες. “Μη τα κάνετε όλα πολιτικά”, “δε ντρέπεστε” και λοιπά.

Όταν φτάσουμε στο σημείο που δε θα πέφτουμε απ’ τα σύννεφα με τα μαθηματικώς αναμενόμενα αποτελέσματα πολιτικών επιλογών και τέτοια γεγονότα θα αποτελούν αποδείξεις εγκληματικών ενεργειών, τότε θα σκάμε και θα οδηγούμε τους αυτουργούς στον αγύριστο. Σιωπηλά.

Στις 15 Φεβρουαρίου 2023, λίγες εβδομάδες πριν τη τραγωδία στα Τέμπη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να παραπέμψει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μη τήρηση των κανόνων για τους σιδηροδρόμους.