Πόσο τυχαίο είναι το σενάριο ενός παιχνιδιού; Πόσο ταυτίζεται με την απατηλή αφήγηση της επικαιρότητας και της ιστορίας από τους συμφεροντολόγους; Πόσο συμβάλει ένα παιχνίδι στην εδραίωση της ξενοφοβίας; Του ξένου και του αγνώστου που διαρκώς μας απειλεί. Πως ευνοεί την τακτική του “εξωτερικού” ή “εσωτερικού” εχθρού; Πως ένα παιχνίδι δικαιολογεί και νομιμοποιεί το βαναυσότερο εργαλείο των ελίτ; Τον πόλεμο. Μπορεί ένα παιχνίδι να κανονικοποιήσει την αφαίρεση ανθρώπινης ζωής;

Η βιομηχανία των video-games, στην οποία ρέει χρήμα πολλαπλάσιο από ότι στου κινηματογράφου, υποκλίνεται.

Όταν μετέπειτα εμφανιστεί ο τάδε εκπρόσωπος των ελίτ (ή τσιράκι αυτών) και πει ότι ο Χ είναι ο “κακός” η επανεκκίνηση της εκπαίδευσης γίνεται αυτόματα: ορίστε ο… “τρομοκράτης” που απειλεί την ηρεμία της ανθρωπότητας. Ασχοληθείτε μ’ αυτόν.